verhuisbericht
www.boodschappenwagentje.tumblr.com
en deze gaan we wel bijhouden
zaterdag 5 maart 2011
zaterdag 16 oktober 2010
vrijdag 30 juli 2010
donderdag 29 juli 2010
verhaal met téveel bier tijdens een goed festival
Alsof ik in de grond zakte en langzaam de aarde en aardwormen tussen mijn tanden en tenen voelde krioelen. Daar waren plots jouw vingers die alles goed maakten en me weer terug brachten naar boven verder naar boven nog verder tot we de hemel bereikten en alles dubbel was.
De aarde deed een dansje en wij dansten mee naar de sterren en de maan, maar soms ook naar de zon, want die wilde ook wel eens een bezoekje hebben. Niet alleen wij ook de aardwormen wilden naar het licht. Ze waren de donkere aarde meer dan zat en wilden proeven van de warme zon. Maar toen ze eenmaal de zon bereikten was het te laat. De laatste restjes as dwarrelden naar beneden en vielen op onze gezichten in slaap. Ze genoten van het laatste beetje muziek dat ze ooit zouden horen. The antlers voerden ze met een bear mee naar de echte hemel, de echte zonder zorgen waar ze herrezen uit het as. Met beren in hun stomach zonder aarde alleen maar zon en kleine grassprietjes die de beren in hun stomach deden opleven en ze nooit meer bang waren voor de grote zon. Beren kunnen alles aan zelfs de warme zon en kleine kriebelige grassprietjes. Wees niet bang jij en jouw vingers zullen ooit samen met mij de hemel bereiken en samen met de beren eierkoeken smeren in een roze bed vol vogels.
Alsof ik in de grond zakte en langzaam de aarde en aardwormen tussen mijn tanden en tenen voelde krioelen. Daar waren plots jouw vingers die alles goed maakten en me weer terug brachten naar boven verder naar boven nog verder tot we de hemel bereikten en alles dubbel was.
De aarde deed een dansje en wij dansten mee naar de sterren en de maan, maar soms ook naar de zon, want die wilde ook wel eens een bezoekje hebben. Niet alleen wij ook de aardwormen wilden naar het licht. Ze waren de donkere aarde meer dan zat en wilden proeven van de warme zon. Maar toen ze eenmaal de zon bereikten was het te laat. De laatste restjes as dwarrelden naar beneden en vielen op onze gezichten in slaap. Ze genoten van het laatste beetje muziek dat ze ooit zouden horen. The antlers voerden ze met een bear mee naar de echte hemel, de echte zonder zorgen waar ze herrezen uit het as. Met beren in hun stomach zonder aarde alleen maar zon en kleine grassprietjes die de beren in hun stomach deden opleven en ze nooit meer bang waren voor de grote zon. Beren kunnen alles aan zelfs de warme zon en kleine kriebelige grassprietjes. Wees niet bang jij en jouw vingers zullen ooit samen met mij de hemel bereiken en samen met de beren eierkoeken smeren in een roze bed vol vogels.
dinsdag 13 juli 2010
maandag 12 juli 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)